Ja, wie ben ik?
Ik denk dat de meesten die dit lezen zich dat ook afvragen.
Ben je dat wat je doet?
Ben je dat wat je voelt?
Ben je dat wat van je verwacht wordt?
Of...
En dan merk ik dat dit best een lastige vraag is.
Wat ik doe?
Ik ben een therapeut
Ik ben een echtgenote en moeder voor mijn gezin
Ik ben een vriendin
Ik wandel en fiets, ben graag in de natuur
Is dat dan wie ik ben?
Wat voel ik?
Ik ben over het algemeen een blij mens
Ik ben soms chagerijnig
Ik ben soms onzeker
Ben ik dan iemand met wisselende stemmingen?
Ben ik toch een optimist?
Wat er van mij verwacht wordt?
Maar ook... wat verwacht ik van mezelf?
En zo zijn er nog heel veel vragen die je zou kunnen stellen. Het komt er op neer dat je niet iets bent, maar een persoon die bestaat uit allemaal verschillende stukjes. Je hebt verschillende rollen aangenomen in de loop van je leven. Passen die rollen nog wel bij je? Wat zou je willen veranderen? Waar leg je zelf de nadruk op? Wat geeft de meeste lading?
Nu weet je eigenlijk nog niets van mij. En dat is wat ik wil meegeven.
Je leert iemand pas kennen als je de persoon hebt ontmoet. Het maakt het persoonlijker, er komt gevoel bij, lichaamstaal. Woorden zijn maar woorden. Vanuit je eigen belevingswereld of de belevingswereld van de ander wordt er aan die woorden een betekenis gegeven.
Zonder oordeel ben ik er voor je. Ik wil je leren kennen
Irene